یکی از موارد مهم و اساسی در گروه ارکستر و گروه کر و گروه نوازندگان این است که هر خواننده یا نوازنده به طور ناخودآگاه احساس می‌کند که باید صدای بالاتر و واضح‌تری از سایر خواننده‌ها داشته باشد و احساس می‌کند ممکن است حقش در گروه خورده شود .
نوازندگان و خوانندگان باید بدانند که بسته به پست و جایگاهی که دارند با توجه به تمریناتی که انجام میشود
در اجرای اصلی در مقابل مردم کاملاً حواسشان به سطح اجرا ،نزدیک و دور بودن از میکروفون ، عدم حرکت‌های اضافی هنگام اجرا که جنبه خودنمایی داشته باشد و یا تمایل به حضور و اجرا در تمامی پارت‌ها و لحظات موسیقی باشد .
و گوش به فرمان بودن به رهبر ارکستر و اجرای دقیق آنچه که در تمرینات انجام شده است باشد.
گاهی دیده میشود که در خوانندگان کر تمایل به ابراز وجود باعث ایجاد صدایی بالاتر از حد مجاز از خواننده کر ارائه میشود و این مسئله باعث خروجی بد از صدای ارکستر میشود.
یا اینکه یک پیانیست صدای پیانو خود را بالاتر از سایرین بشنود و وقتی صدای نوازندگی بالا می‌رود باعث تخریب صدای سایر اعضا میشود.
نوازندگان و خوانندگان و گروه‌های کر خیلی و خیلی به این مسئله توجه کنند که بسته به اینکه در چه جایگاهی قرار دارند صدای خود را بر اساس آن ارائه نمایند وقتی که خواننده اصلی مشغول خواندن است نفرات گروه کر به عنوان بک وکال انجام وظیفه می‌کنند و نباید تصور بکنند که چرا ما کمتر دیده می‌شویم.
به عنوان مثال در غذای سنتی خودمان (قورمه سبزی )آنچه دیده میشود در وهله اول سبزی است و لوبیا.ما آب رو به طور وضوح در این غذا نمی‌بینیم در این خورش و فلفل و چاشنی‌های متعددی که باعث خوشمزه شدن این غذا میشود را هم هرگز نمی‌توانیم ببینیم.اما اگر اضافه نشوند غذا خراب میشود.
بنابراین باز تاکید می‌کنم نوازنده‌ها و خواننده‌ها در جایگاه خود حریم و حدود و استوانه صوتی خود را رعایت نمایند.
با درود پرویز نجف پور.
parviznajafpour.com