گونه ای از موسیقی که نتیجه تلفیق دو یا چند فرهنگ موسیقیایی است. به موسیقی تلفیقی موسیقی فیوژن هم میگویند. که در آن دو با چند سبک با هم تلفیق میشوند.
فیوژن به معنی آمیختن و ترکیب شدن است. در ایران در بین موسیقی دانان بر سر موسیقی تلفیقی اتفاق نظر وجود دارد. در بسیاری از موارد این گروه ها و افراد در آثار خود از موسیقی و سازهای خارجی در کنار موسیقی و سازهای ایرانی استفاده میکنند. چند سالی است که طرفداران موزیک تلفیقی در ایران افزایش یافته است.
موسیقی تلفیقی یا فیوژن در سال ۱۹۶۰ و با ترکیب دو سبک موسیقی راک و جاز متولد شد.
تلفیق عناصر موسیقی های مختلف محدودیتی ندارد. میتوان سبک های موسیقی غربی و شرقی و یا موسیقی مدرن و سنتی را در یک قاب گنجاند.
قطعه (با من صنما) اثر همایون شجریان از شاهکارهای موسیقی تلفیقی است.
ترکیب ساختار ویژه موسیقی سنتی ایران یا سایر سبک های موسیقی نیازمند دقت، ظرافت، و اشراف کامل به ساختار موسیقی ایرانی و سبک هاست که با موسیقی خارجی تلفیق میشود.
عباس مهرپویا از آغاز گران موسیقی تلفیقی ایران بود. او موسیقی را با آموختن عود از نوازندگان عرب آغاز کرد. بعدها گیتار زدن را آموخت و بعد به هند سفر کرد و سیتار را فرا گرفت.
او در زمان خودش تنها نوازنده چیره دست سیتار در ایران بود. و با تسلطی که بر آن داشت کوشید تا نوای این ساز را با سازهای دیگر تلفیق کند و ملودیهای تازه بساز .
(ساز غمگین) یکی از آثار اوست که با ساز سیتار و تلفیق فرهنگ موسیقی هند و ایران تلفیق شده است.
