بداهه‌نوازی پایه و اساس یادگیری نواختن یک ساز است. امّا اتفاقی که معمولاً می‌افتد این است: شما سازی را انتخاب می‌کنید. ساز را می‌خرید و با خودتان فکر می‌کنید “حالا باید یک معلم پیدا کنم و کسی چه می‌داند، شاید تا شش هفت سال دیگر بتوانم آن را خوب بنوازم.” و این طوری شما انبوهی از تجربه‌های موسیقایی مهم را از دست می‌دهید … ور رفتن شخص با یک ساز موسیقایی ــ جست‌وجوی او برای یافتن طرز کار و امکانات آن ــ بی‌بروبرگرد بسیار مهم است.
جان استیونس
بداهه نوازی یكی از اصولی است كه در سال های گذشته در موسیقی ایران كم رنگ شده است. مهمترین ركن در بداهه نوازی كه به بداهه جان می دهد، حالت جذبه و متافیزیك است. هنرمند برای اینكه به این مرحله برسد، باید بعد از یادگیری رپرتوار، با تمرین، تمركز و ریاضت در یك مرحله سخت قرار بگیرد كه بعد از آن می تواند بداهه نوازی كند. بداهه نوازی در مقوله عقل گرایی نمی گنجد. این مرحله به یك اندازه شامل همه نمی شود، بعضی هنرمندان از این نعمت بیشتر برخوردارند و برخی كمتر. بداهه به معنای خلق لحظه است و اینكه این اثر از پیش تعیین نشده باشد.
چند اثر بداهه نوازی از استاد پرویز نجف پور