راک یکی از محبوب ترین سبک های موسیقی است. و نیمه دوم قرن بیستم را میتوان دوران سلطه راک بر دنیای موسیقی توصیف کرد.
از مشهورترین گروه ها و هنرمندان این سبک میتوان به پینک فلوید ، بیتلز ها، ایگلزها، کوئین، جنسیس ، رید یوهد ، جیمی هندریکس، و …. اشاره کرد.
موسیقی راک از اواخر دهه ۴۰, و اوایل ۵۰ در آمریکا پدید آمد. سبک راک مستقیم از ژانرهای بلوز و بلوز موسیقی افریقایی، آمریکایی، گرفته میشود. موسیقی راک همچنین به عنوان وسیله ای برای جنبش های فرهنگی و اجتماعی تجسم یافته و به کار گرفته است.
سازهای مهم سبک راک عبارتند از گیتار الکتریک، گیتار باس، درامز، پیانو، کیبورد، گیتار آکوستیک ، سیتی سایزر ، ووکال، دهه‌ی ۷۰ میلادی را میتوان دهه‌ی افسانه ها خواند . جایی که استعداد های مهم موسیقی راک هر کدام صدای مخصوص خود را می‌یابند.
و در راک شاخه های جدیدی ایجاد میشود. بسیار از گروه های که بعدا مشهور ترین گروه های زمان خود شدند تحت تاثیر موسیقی دهه ۷۰ و نوازندگان آنها وارد موسیقی شدند و راه و روش آنها را پیش گرفتند. همچنین مرگ شخصیت های مهم مانند جیمی هندریکس و جیمی موریسون در این دوره بر روند این موسیقی تاثیر گذاشت.
به طور کلی میتوان دهه‌ی ۷۰ میلادی را میتوان دوره ی تحکم راک و ادغام سبکهای دیگر با رام دانست.
معمولاً یک وکالیست، دو گیتاریست، یک بیسیست، نوازنده کیبورد، پیانو، و یک درامز ترکیب کاملی را برای یک گروه راک تشکیل می‌دهند.
محتوای سبک راک چیست؟
آیا صرفا هر چه با گیتار الکتریک و درامز زده شود راک است؟
چیزی که در راک هست و جای دیگری به این صورت یافت نمیشود تلاش راک هست برای محوریت قرار دادن و باز گو کردن رنج انسان و انتقاد به سیستم های زمام داری مخصوصا سرمایه داری است.
در سبک راک انسان به عنوان محور قرار. ایده میشود . و بر خلاف دیگر سبک های موسیقی عامه پسند هنرمند خود را مستلزم راضی نگاه داشتن مخاطب نمی‌بیند و روایت زندگی و فراز و فرود های زندگی انسانی در این سبک نمونه‌های بسیار دارد.